Przeprowadzanie wywiadów na potrzeby artykułów ukierunkowanych na rozwiązanie.

Klasyczny dziennikarz prasowy zna pięć podstawowych pytań: kto? co? kiedy? gdzie? dlaczego? To najważniejsze elementy dochodzenia dziennikarskiego, niezależnie od tego, czy opisujesz spotkanie koła gospodyń wiejskich, czy nalot bombowy.

Kiedy jednak badamy wpływ i potencjał reakcji na problemy społeczne, ważne jest, aby dziennikarze wykroczyli poza podstawowe dziennikarstwo i spojrzeli na niektóre niuanse przeprowadzania zmian.

Załóżmy, że już zweryfikowałeś historię, aby móc ją zaprezentować (zobacz sekcje poświęcone weryfikacji i prezentacji). Pora przeprowadzić wywiad z wieloma zainteresowanymi stronami, w tym z osobami wprowadzającymi rozwiązanie w życie, bezpośrednio nim dotkniętymi, przeciwnikami, sponsorami, naukowcami itd. Przygotowując się do tych wywiadów, zastanów się nad nowymi pytaniami, które możesz zadać różnym ekspertom.

Zastąp podejście „Kto to zrobił?” podejściem „Jak to zrobić?”.

W dziennikarstwie rozwiązań najważniejsze są nie dziwactwa i cechy głównego bohatera, ale mądrość znaleziona w jego działaniach, która może zostać przekazana. W jaki sposób mała organizacja zrewolucjonizowała sposób recyklingu w mieście? Jakie powolne, systematyczne kroki zostały tam poczynione? Czego można się dzięki temu nauczyć?

Konieczne jest dokładne zapoznanie się ze szczegółami procesów, z których ludzie korzystają, przekuwając wspaniałe pomysły w rzeczywiste, wymierne sukcesy. Czasami może zmylić to bohaterów twojej historii – nie są do tego przyzwyczajeni. Rób swoje! Musisz działać bardzo świadomie, aby wydobyć najważniejsze informacje, twój rozmówca może przekazać naprawdę pouczające drobiazgi. Tylko dzięki zrozumieniu prawdziwych szczegółów reakcji można wyjaśnić, co sprawia, że ona działa (lub nie), i przekazać tę wiedzę swoim czytelnikom.

Oprócz pytania „Jakie są wyniki?” zapytaj również „Które pomiary są najważniejsze i jak one wyglądają?”.

Organizacje mogą podawać ci masę wskaźników cały czas, jeżeli jednak nie zawierają one najważniejszych mierników danych, może cię to rozproszyć.

Oprócz pytania „Co sądzą eksperci?” zapytaj „Co myślą ludzie, których ten wzorzec działania dotyczy bezpośrednio?”.

Gdy tylko jest to możliwe, rozmawiaj ze zwykłymi ludźmi, nie tylko z najczęstszymi w takich sytuacjach rozmówcami (kujony z think tanków, profesorowie, liderzy opinii).

Pytanie „Czy to działa?” zastąp pytaniem „W jaki sposób to się udaje i w jaki sposób zawodzi?”.”

Zmiana społeczna jest złożona. Nasza praca powinna tę złożoność odzwierciedlać.