Sunumunuzu İşlemek

Sevgili Susan,

Dergideki son CureViolence (ŞiddeteÇare) yazısını takdir ettim. Çatışmayı sonlandırmaya yönelik epidemiyolojik bir yaklaşım şehirdeki şiddete karşı büyüyen harika bir tepki ve, büyüdüğü sürece ondan gözümü ayırmaya niyetim yok.

Ben, Doğu Los Angeles’tan Cizvit papaz Peder Greg Boyle’un liderliğinde hayata geçen, başka bir model üzerine yazmak istiyorum. Peder Greg Boyle, şiddeti bir hastalık olarak görmek yerine, Dr. Gary Slutkin ve ekibinin CureViolence’ta yaptığı gibi, bunu kültürel bir mecburiyet olarak görüyor. “Kaçış rampaları” diye adlandırdığı iş imkânları, duygusal yetenekler vs. olmaksızın, büyürken şiddetle çevrelenen gençlerin ona dahil olmak dışında çok az seçenekleri var. Homeboy Industries, şiddeti “sekteye uğratmanın” yeterli olmadığı, aslında tam tersine onun gücünün yerine hayatı olumlayan projeleri geçirmek gerektiği varsayımından yola çıkarak eyleme geçiyor.

Bu, ülkede her yıl 12.000’den fazla insanın yararlandığı, çete üyelerine yönelik en geniş rehabilitasyon programı. Organizasyon, bir gence verdikleri hizmetlerin tümünün ve eğitimin onlara $20-44.000 arası bir maliyeti olduğunu iddia ediyor, LA İlçesi’nde gençlerin hapsedilmesinin maliyeti ise ortalama $100-150,000.

25 yıllık başarılı müdahalelerine rağmen, Homeboy Industries, son yıllarda fon bulmakta zorlanıyor. Bunun sebebini ve ayrıca pek fazla ölçülmediği anlaşılan bu modelin yereldeki sınırlamalarını araştırmak istiyorum.

Konu üzerine fikirlerinizi paylaşmanızı bekleyeceğim,

Jane